Festiwal Ireny Jarockiej

Jury w składzie: Krystyna Stańko, Beata Dunajewska, Maciej Łyszkiewicz przynało następujące nagrody:

I miejsce – Katarzyna Retelewska z Krakowa

II miejsce – Karolina Kluczkowska z Redy

III miejsce – Anna Felska z Poznania

Gratulujemy!

Na zdjęciu Katarzyna Retelewska – foto. Ryszard Dominowski

Festiwal Ireny Jarockiej ma na celu promowanie wokalistów, głownie wchodzących w świat muzyki. Ich udział w konkursie wokalnym, ma im pomóc zaprezentować się szerszej publiczności, a ufundowane nagrody pieniężne i rzeczowe mają ułatwić im początek kariery muzycznej…

Podczas Festiwalu będzie honorujemy zasłużoną polską wokalistkę, której wkład w rozwój i popularyzację muzyki zostanie doceniony przez organizatorów Festiwalu.

Nagrodę Ireny Jarockiej – Karminowego Motyla otrzyma Grażyna Łobaszewska! Gwiazda Festiwalu zaprezentuje się publiczności ze swoimi największymi przebojami.

Festiwal ma na celu podtrzymanie pamięci o wybitnej wokalistce Irenie Jarockiej i prezentowaniu jej bogatego dorobku muzycznego oraz aktorskiego.
Festiwalowi będzie towarzyszyła wystawa “Irena Jarocka radość życia, muzyka, poezja” z niepublikowanymi dotąd zdjęciami Marka Zarzeckiego.

Całe wydarzenie będzie zorganizowane w zjawiskowo położonym Teatrze Leśnym w Gdańsku.

Jury w składzie: Krystyna Stańko, Beata Dunajewska, Maciej Łyszkiewicz przynało następujące nagrody:

I miejsce – Katarzyna Retelewska z Krakowa

II miejsce – Karolina Kluczkowska z Redy

III miejsce – Anna Felska z Poznania

Gratulujemy!

Na zdjęciu Katarzyna Retelewska – foto. Ryszard Dominowski

Festiwal Ireny Jarockiej ma na celu promowanie wokalistów, głownie wchodzących w świat muzyki. Ich udział w konkursie wokalnym, ma im pomóc zaprezentować się szerszej publiczności, a ufundowane nagrody pieniężne i rzeczowe mają ułatwić im początek kariery muzycznej…
Co roku podczas Festiwalu będzie również honorowana polska wokalistka, której wkład w rozwój i popularyzację muzyki zostanie doceniony przez organizatorów Festiwalu.

Laureatką trzeciej edycji Festiwalu jest Grażyna Łobaszewska ! Pierwszą tego typu nagrodą uhonorowana została gwiazda I edycji Festiwalu Alicja Majewska, a drugą Wanda Kwietniewska.

Festiwal ma na celu podtrzymanie pamięci o wybitnej wokalistce Irenie Jarockiej i prezentowaniu jej bogatego dorobku muzycznego oraz aktorskiego.
Festiwalowi będzie towarzyszyła wystawa “Irena Jarocka radość życia, muzyka, poezja” z niepublikowanymi dotąd zdjęciami Marka Zarzeckiego.

Całe wydarzenie będzie zorganizowane w zjawiskowo położonym Teatrze Leśnym w Gdańsku.

Zapraszamy wokalistów i wokalistki do udziału w konkursie wokalnym, którego finał odbędzie się 5 sierpnia 2023 podczas II Festiwalu Ireny Jarockiej w Gdańsku. Konkurs skierowany jest do osób pełnoletnich.

Konkurs podzielony jest na dwa etapy:

• online (nadsyłanie nagrań wideo, spośród których Jury wybierze 3 laureatów)
• Koncert Laureatów podczas Festiwalu Ireny Jarockiej 5.08.23 w Gdańsku

więcej na stronie KONKURS

Ideą Festiwalu jest honorowanie polskich wokalistek , których wkład w rozwój i popularyzację muzyki. Organizatorzy co roku zapraszają polską wokalistkę, która jako gwiazda wieczoru prezentuje się Festiwalowej publiczności ze swoim repertuarem. Laureatki otrzymują nagrodę Ireny Jarockiej “Karminowe Motyle”.

Podczas III edycji Festiwalu organizatorzy uhonorują Grażynę Łobaszewską!

Ocena konkursu wokalnego to bardzo odpowiedzialne zadanie i wymaga wielopłaszczyznowej oceny laureatów, którzy rozpoczynają swoją muzyczną karierę. Zaszczytne grono jurorów tworzą:

KRYSTYNA STAŃKO
piosenkarka jazzowa, gitarzystka, autorka tekstów,
wykładowca wokalistyki jazzowej, dziennikarka radiowa.
Absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach.

MACIEJ ŁYSZKIEWICZ
muzyk rockowy, kompozytor, dziennikarz
lider zespołu No Limits

BEATA DUNAJEWSKA
kierownik GAK Winda, animator kultury,
producentka programów muzycznych, koncertów,’
teledysków, menager zespołów

Festiwal to muzyka, a jak muzyka to i zespół, który przygotowuje ze starannością kompozycje i aranżacje dla wokalistów występującym na festiwalowej scenie. Naszym laureatkom akompaniują zamieci trójmiejscy artyści:

HUBERT ŚWIĄTEK
Współpracował m.in. z Krystyną Prońko, Markiem Piekarczykiem, Tatianą Okupnik. Od 2001 roku, związany z trójmiejską sceną jazzową, teatralną oraz kabaretową. Założyciel MFM ORCHESTRA, z którą zrealizował wiele, międzynarodowych muzycznych projektów.
Koncertował w kraju, i za granicą. Miłośnik dobrego brzmienia. Szczególnie tego fortepianowego.

GRZEGORZ SYCZ jr
Muzyk, kompozytor, pedagog, aranżer. Grę na perkusji rozpoczął w wieku lat 4.Uczeszczał do szkół w Wiedniu i Wurzburgu. Absolwent Folkwang Hochschule Essen BRD. Najlepiej czuje się w stylistyce jazz-funk, fusion i modern jazz,free jazz. Koncertował z największymi gwiazdami polskimi i zagranicznymi. Jest członkiem m.innymi Elec-Tri-City,Kent Sangster,S.A.N.Space Trio,Mama Go,Leszcze, Gdynia Improvisers Orchestra, Marta Kruk Band,Trio Bomasy.

JANUSZ MACKIEWICZ – MACEK
kontrabasista, gitarzysta basowy, kompozytor. Absolwent PSM II stopnia w Gdańsku. W latach 1981-82 brał też udział w Warsztatach Jazzowych w Chodzieży. Debiutował w Big Bandzie Jerzego Partyki. Przez wiele lat współpracował z najlepszy muzykami jazzowymi z kraju i zza granicy. Współpracował z pismem Gitara i Bas, współtworzył Stowarzyszenie Muzyków Jazzowych. Otrzymał Nagrodę Specjalną Marszałka Województwa Pomorskiego za wybitne zasługi.

PIOTR AUGUSTYNOWICZ
gitarzysta, miłośnik dobrego bluesa, rock&rolla i jazzu. Według czasopisma “Twój Blues” w ścisłej czołówce gitarzystów bluesowych w Polsce. Występował na licznych festiwalach w kraju oraz za granicą m.in w Belgii, Holandii, Niemczech, Czechach, Dani, Szwecji, Anglii, Szwajcarii, Litwy, Chinach. W 2018 roku wraz z zespołem Cotton Wing został nominowany do International Blues Challenge w Memphis T.N. USA. Współpracuje m.in. Sarsą, Czerwonymi Gitarami, Krzysztofem Tyńcem, Cotton Wing, Zeppelinians – Led Zeppelin Tribute Band.

Grażyna Łobaszewska (Urodziła się 19 lipca 1952 r. w Gdańsku) – Wokalistka, kompozytorka i autorka teksów. Wykonuje muzykę z pogranicza popu i jazzu. Znana jest z takich utworów jak: „Czas nas uczy pogody”, „Brzydcy”, „Tyle tego masz”, „Piosenka o ludziach z duszą” i „Gdybyś”. Łącznie wydała kilkanaście albumów studyjnych, występując solo lub we współpracy z innymi artystami.

Nigdy nie wymeldowała się z Trójmiasta. Ukończyła szkołę muzyczną w klasie fortepianu, a w latach 1970-72 była słuchaczką Studia Piosenki PR i TV prowadzonego przez Renatę Gleinert. Po raz pierwszy muzyczny świat usłyszał o artystce w 1971 r. na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Rok później artystka przeniosła się do Poznania, który na kilka lat stał się jej drugim domem. Od tego momentu kariera wokalistki potoczyła się błyskawicznie. W 2012 roku otrzymała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Po przeprowadzce do Poznania w 1972 zaczęła śpiewać w chórkach towarzyszących w koncertach i nagraniach Halinie Frąckowiak, Wojciechowi Skowrońskiemu i Elżbiecie Wojnowskiej. W 1974 wystąpiła po raz pierwszy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 1975–1977 współpracowała z grupą S-26 Andrzeja Ellmanna. Potem związała się z zespołem Ergo Band. Wraz z nim koncertowała w kraju oraz w NRD, RFN, Czechosłowacji i Węgrzech.

W 1976 za wykonanie utworu „Nocny spacer” zdobyła nagrodę dziennikarzy na 14. KFPP w Opolu, a rok później wystąpiła z piosenką „Gdybyś” podczas 15. edycji festiwalu[3]. Dwa lata później za utwór „Zwierciadło czasu” otrzymała trzecią nagrodę na 16. KFPP w Opolu[3]. W latach 1978–1983 była wokalistką zespołu Crash. Wystąpiła z nim w koncertach głównych Jazz Jamboree w Warszawie w latach 1977–1978 i w 1981. W 1980 wystąpiła z piosenką „Czas nas uczy pogody” w konkursie „Premier” na 18. KFPP w Opolu, jednak jej występ nie został pokazany w telewizyjnej retransmisji[3]. Mimo to utwór stał się największym przebojem w repertuarze Łobaszewskiej.

W latach 1983–1989 współpracowała z jazz-rockową grupą Cancer. Z Crashem i Cancerem dokonała nagrań radiowych i telewizyjnych. Występowała i nagrywała także z zespołami Janusza Komana, Alex Bandem Aleksandra Maliszewskiego, Grupą Doktora Q Tadeusza Klimondy i z orkiestrą Zbigniewa Górnego. Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla Regionalnej Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu i centrali w Warszawie z czołowymi muzykami jazzowymi, m.in. z Januszem Skowronem i Krzysztofem Ścierańskim. Od 1997 współpracowała z Triem Jarosława Śmietany.

Brała udział w festiwalach jazzowych w Kaliszu, Krakowie, Lublinie, Wrocławiu, a także za granicą, w Danii, Szwecji, Hiszpanii, RFN i Kuwejcie. Uczestniczyła w trasach koncertowych po USA i Francji.

2 grudnia 2012 podczas gali wręczenia Złotych Mikrofonów otrzymała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

www.grazynalobaszewska.com

Wanda Małgorzata Kwietniewska (ur. 8 lipca 1957 w Przywidzu) – polska piosenkarka, wokalistka zespołu Banda i Wanda. Od dzieciństwa mieszkała w Elblągu, gdzie jeszcze w szkole średniej stawiała pierwsze kroki jako artystka. Po maturze rozpoczęła naukę na Wydziale Piosenkarskim w Studium Sztuki Estradowej (w latach 1976-79), działającym przy Estradzie Poznańskiej. W roku 1979 w Poznaniu wspólnie ze słuchaczami tamtejszego Studia Sztuki Estradowej utworzyła grupę wokalną Vist w składzie: Bożena Krata, Wanda Kwietniewska, Małgorzata Ostrowska, Mira Roszkiewicz, Andrzej Sobolewski, Grzegorz Stróżniak. W roku 1981 zespół przekształcił się w grupę Skandal, a następnie w Lombard. Z tym zespołem Kwietniewska nagrała dwa albumy: Śmierć dyskotece! oraz z okazji jubileuszu 10-lecia jego istnienia ’81-’91 Największe przeboje.

Po odejściu z grupy Lombard we wrześniu 1982, już w listopadzie tego samego roku wokalistka założyła nowy zespół – Banda i Wanda. Była nie tylko wokalistką grupy, ale także kompozytorką. Debiutancki album, zatytułowany Banda i Wanda, został wydany w 1984 roku. Zawierał takie przeboje jak “Hi-Fi” czy “Nie będę Julią”.Rok później ukazała się płyta Mamy czas, a zespół nagrał 9 piosenek do popularnego serialu Siedem życzeń. W 1986 roku Kwietniewska rozwiązała zespół i pod koniec lat osiemdziesiątych rozpoczęła solową karierę. W 1990 roku na rynku pojawił się jej debiutancki album, Własna California. Wzięła też udział w nagraniu składanki z coverami piosenek Anny Jantar.

W 1993 roku wydała album Same szały, jeden wolny, będący kompilacją jej solowych nagrań oraz utworów Bandy i Wandy. Wtedy też zespół wznowił działalność, jednak po dwóch latach muzycy ponownie zakończyli współpracę. W latach 1995-1999 piosenkarka była dyrektorem artystycznym Targów Mediów i Producentów Tele-Audio-Video “Play Box” w katowickim Spodku, a w 1996 urodziła córkę Karinę. W roku 2000 zespół Banda i Wanda ponownie się reaktywował i od tego czasu regularnie nagrywa nowe utwory.

Od 29 października 2007 prowadziła muzyczny program Singa Dinga emitowany w TV Puls. W lutym 2008 roku zastąpiła ją w tej roli piosenkarka Majka Jeżowska. W październiku 2011 roku wspólnie z wokalistą Norbim nagrała piosenkę “Walczymy dla Was” wspierającą reprezentację Polski w siatkówce mężczyzn.

2017 – jak zwykle zespół powitał nowy rok występem z Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy, kontynuując koncertowanie aż do trzech kolejnych, spektakularnych wydarzeń: Top Festiwal – Legendy Polskiego Rock’n”Rolla w Mrągowie, Festival Sopot – Top of the Top 2017 oraz Rockowy Sabat w kieleckiej Kadzielni. Szykując się do jubileuszowego roku 2018 (35-lecie zespołu!)

www.wandaibanda.pl

Piosenkarka. Urodzona 30 maja 1948 roku we Wrocławiu. Absolwentka Wydziału Psychologii i Pedagogiki UW. Od 1971 roku śpiewała w zespole Partita. W 1974 roku rozpoczęła karierę solową – w tym właśnie roku zaprezentowała się szerszej publiczności w programie telewizyjnym złożonym z piosenek Hanki Ordonówny „Miłość ci wszystko wybaczy” i dzięki temu występowi została zauważona przez środowisko, a także przez Mariusza Waltera, który zaproponował jej przygotowanie programu w stylistyce retro dla Studia 2. Do 1977 roku była związana z Teatrem na Targówku w Warszawie. Na lekcje śpiewu uczęszczała do prof. Olgi Łady.

Kocertowała w wielu krajach Europy, Azji, a także w ośrodkach polonijnych USA, Kanady i Australii. Wylansowała szereg przebojów, m.in. „Jeszcze się tam żagiel bieli”, „Odkryjemy miłość nieznaną”, „Być kobietą”, „To nie sztuka wybudować nowy dom”.

Wielokrotnie nagradzana na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu:

• „Bywają takie dni” – nagroda główna Ministra Kultury i Sztuki  ( 1975 r. ),
• „Jeszcze się tam żagiel bieli” – drugie miejsce  ( 1980 r. ),
• „Dla nowej miłości” – wyróżnienie  ( 1985 r. ),
• „Odkryjemy miłość nieznaną” – wyróżnienie  ( 1986 r. ),
• „Marsz samotnych kobiet” – druga nagroda  ( 1987 r. ),
• nagroda specjalna Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego KFPP Opole ’89 za indywidualność artystyczną,
• Złoty Mikrofon, przyznawany przez Zarząd Polskiego Radia – 52. KFPP Opole 2015.

Znalazła także uznanie w oczach zagranicznych jurorów zdobywając Grand Prix na festiwalach:

• w Rostock’u – NRD  ( 1980 r. ),
• w Hawanie na Kubie  ( 1985 r. ).

• Program estradowy „Bardzo przyjemny wieczór”, którego była gospodynią został nagrodzony „Gwoździem Sezonu” w roku 1978.

Dokonała wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i płytowych.
Owocem współpracy z innymi artystami są niezapomniane piosenki śpiewane w duecie (między innymi z Andrzejem Zuchą, Zbigniewem Wodeckim, Jerzym Połomskim, Dorotą Osińską, Grzegorzem Markowskim, Ryszardem Rynkowskim), jak również, opracowane muzycznie przez Włodzimierza Korcza, płyty z kolędami (pierwsza z nich z Łucją Prus i Jerzym Połomskim, następnie „Kolędy w Teatrze Stu” z Haliną Frąckowiak i Andrzejem Zauchą oraz trzecia ze Strzyżowskim Chórem Kameralnym).
Wykonawczyni pieśni sakralnych (nagrania płytowe, koncerty telewizyjne), udział w oratoriach Włodzimierza Korcza i Ernesta Brylla.

Śpiewa teksty znakomitych autorów – głównie Wojciecha Młynarskiego – wojciechmlynarski.com.
Na stałe współpracuje z kompozytorem i pianistą Włodzimierzem Korczem, autorem muzyki większości jej piosenek.

źródło: alicjamajewska.com.pl